Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2015

Ευρώπη, πολιτισμός,κι ευαισθησίες.

Όταν ακούω νά μιλούν
νά λέν γιά τήν Ευρωπη,
μέ πιάνει ένα σύγκρυο
κι ιδρώτας στό κατόπι.

Μιλάω γιά τούς θαυμαστές
πού είν' εδώ μιλιούνια,
καί Ευρωπαίοι θά' θελαν
νά είναι από κούνια.

Τί θαυμαστός πολιτισμός
καί τί ευαισθησία,
θά πρέπει νά τούς μοιάσουμε
κι εμείς πάση θυσία.

Αυτοί μιλούν μ' ευγένια
δέν φτύνουν μέσ' στό δρόμο,
γιάτ' έχουνε πολιτισμό
καί έχουνε καί νόμο.

Μιλάνε χαμηλόφωνα
άλλους μήν ενοχλήσουν,
δέν τούς περνά άπ' τό μυαλό
ποτέ γιά νά σέ βρίσουν.

Μπορεί νά θάβουν τοξικά
κι ωκεανούς γεμίζουν,
μπορεί στή δίψα γιά λεφτά
λαούς νά ξεκληρίζουν.

Μπορεί νά κάνουν δοκιμές
πυρινικές καί άλλες,
σέ πείνα νά δικάζουνε
μαύρες φυλές μεγάλες.

Γιά σέξ νά κάνουν τουρισμό
μ' ανήλικα παιδάκια,
πού τά πουλούν οί μάνες τους
γιά λίγα ευρουλάκια.

Τόν κόσμο νά'χουν πάμπολες
φορές ματοκυλήσει,
διδάσκοντας πολιτισμό
σ' Ανατολή καί Δύση.


Καί τήν αγάπη τού Χριστού
σέ χρόνια περασμένα,
πολλά κεφάλια έμαθαν
κι άς ήταν καί κομμένα.

Εστέναζ' ή Ανατολή
άπ' τίς σταυροφορίες,
ώσπου ανακαλύψανε
καί δυτικές πορίες.

Καί τότε τόν πολιτισμό
τόν φύτεψαν στή Δύση,
μέ Μάγια Αζτέκους καί λοιπούς
γρήγορα νά καρπίσει.

Εγνώριζαν αιώνες πρίν
πώς νά καλιεργούνε,
καί γηγενείς γιά λίπασμα
δείξαν νά προτιμούνε.

Τής νέας γής τά χώματα
θέλαν περίσσια χέρια,
καί υπαλλήλους φέρανε
από παλιά λημέρια.

Ήτανε μαύροι κι ήθελαν
νά τούς χτυπούν σά βόδια,
καί αλυσίδες ήθελαν
νά τούς φορούν στά πόδια.

Κι αυτοί ωσάν ευαίσθητοι
καί σάν πολιτισμένοι,
χατήρι δέν τούς χάλαγαν
γιά νάν'ευτυχισμένοι.

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2015

Όταν κυβερνούν τά ποντίκια.

Σ' ένα υπόγειο στήν πλατεία Αββησυνίας
καί ξαπλωμένος σέ περίσκεψη βαριά,
κανάλια άλλαζε κι έριχνε μπινελίκια
γάτος πού είχε μιά κουδούνα στήν ουρά.

Καί τό κουβέντιαζε μέ φίλους καί μέ φίλες
αλλά αυτό δέν οδηγούσε πουθενά,
πώς τά ποντίκια  πιά τόν είχανε στριμώξει
καί τού' χαν δέσει καί κουδούνα στήν ουρά.

Ήτανε χρόνια πού τόν τάιζαν ειδήσεις
καί διαφημίσεις καί κους- κους μεσημβρινά,
καί τά ποντίκια πιά τό είχανε ξηλώσει
καί τού'χαν δέσει καί κουδούνα στήν ουρά.

Κι έτσι έγινε χοντρός καί καλομαθημένος
καί τήν περνούσαν τά ποντίκια μιά χαρά,
γιατί δέ σκέφτηκε ποτέ πώς δίχως κόπο
στομώνει ο νούς κι είναι τά πόδια σου βαριά.

Καί απο τότ' έχουν περάσει τόσα χρόνια
κι ό γάτος μόνο μπινελίκια ξεφωνά,
αφού κανένας δέν τού είπε μέχρι τώρα
πώς τά ποντίκια πρέπει νά τά κυνηγά.

Όλες οί λύσεις θέλουν πράξεις κι όχι λόγια
θέλουν καί ρίσκο καί ψυχή καμμιά φορά,
κι άμα δέν έχεις κότσια γιά νά τό παλέψεις
τότε σού δένουνε κουδούνια στήν ουρά.

Γενοκτονία τότε καί τώρα.

Όταν μιλούν οί υπουργοί
τό πλήθος νά σωπαίνει,
καί από τή σοφία τους
λιγάκι νά μαθαίνει.

Σέ πέντε χρόνια μοναχά
έχουμε μάθει τόσα,
χαμπάρι πού δέν παίρναμε
άπ' τή δική μας γλώσσα.

Είμαστε έθνος τυχερό
μέσα σ' αυτή τήν κρίση,
τόσοι προφέσορες λαμπροί
μάς έχουν κυβερνήσει.

Άμα σού κόβουν τά μισά
τού πενιχρού μισθού σου,
δέν είν΄αυτό πού νόμισες
νά λές τού εαυτού σου.

Είναι εξορθολογισμός
καί μείωση δέν είναι,
στραβά τό πήρες μαύρε μου
σάν σού  ζητάνε δίνε.

Τό πού' λεγες απόλυση
καί τού' δινες αξία
λάθος καί πάλι τό' βλεπες
είναι ευελιξία.

Σά χάνεις τό οχτάωρο
τίς άδειες τά δώρα,
μή μπερδευτείς μέ τά παλιά
αλλιώς τό λένε τώρα.

Σά σβήνουν τά ταμεία μας
περίθαλψη σά χάνεις,
μή μπερδευτείς παρακαλώ
καί απεργίες κάνεις.

Στό νού σου νά' χεις πάντοτε
καί σ' όλουςνά θυμίσεις,
δέν είν' αυτό πού νόμισες
είναι μεταρυθμίσεις.

Μεταρυθμίσεις σάν ακούς
νά λές είν' ευλογία,
καί δέ χρειάζονται λεφτά
περίθαλψη κι αργία.

Πρίν λίγες μέρες μάθαμε
καί καθαρώς εφάνη,
πώς τόσα χρόνια φίλοι μου
ζούσαμε σέ μιά πλάνη.

Καί τήν αλήθεια μάθαμε
από σπουδαία χείλη,
χαλάλι πού ψηφίσαμε
γιά υπουργό τό Φίλη.

Τό μακρινό δεκαενιά
ήξερ' η κοινωνία
ότι συνετελέστηκε
μία γενοκτονία.

Λάθος καλοί μου άνθρωποι
λάθος ερμήνεια δώσαν,
αφού καμπόσοι Πόντιοι
ξεφύγαν καί γλυτώσαν.

Σημάδι είναι άνθρωπε
γι' αυτό πού ετοιμάζουν,
στίς λέξεις καί στά πράγματα
νόημα σάν αλλάζουν.

Τό τελευταίο έμεινε
κτήμ' άπ' τό Θουκιδίδη,
πού σημασία  τώρα πιά
κανένας δέν τού δίδει.

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

Ευκλείδης ο αριστερός.

Γενίτσαρος καί βάρβαρος
μέ αστική παιδεία,
μάς ήρθε σάν αριστερος
από τήν εσπερία.

Προκρούστης κομψευάμενος
πτυχία φορτωμένος,
οπού γυρνά στό σπίτι του
στό αίμα βουτηγμένος.

Αυτός είναι ο ορισμός
γιά κάθε τεχνοκράτη,
πού τόν ορίσαν υπουργό
κι όπως γουστάρει πράτει.

Μαγάρισες τό όνομα
μιαίνεις καί τή γλώσσα,
μά έλα πού' σαι βάρβαρος
ποιός ξέρει σ' άλλα πόσα.

Κι άν δέ θυμάσαι τί θά πεί
μιαίνω, μαγαρίζω,
μ' ένα στιχάκι μου μικρό
σού τό ξεκαθαρίζω.

Μολύνω είν' τό νόημα
τών πρώτων δυό ρημάτων,
καί βάρβαρο ορίζουμε
τόν σφάχτη αδυνάτων.

Είναι γνωστό από παλιά
στό Σάσεξ στήν Οξφόρδη,
σπουδάζουν προλετάριοι
καί δέ σπουδάζουν λόρδοι.

Εκεί παραδοσιακά
σπουδάζουν τά κουμούνια,
όσοι τό Μάρξ διαβάσανε
σάν ήτανε στήν κούνια.

Σά μεγαλώσουν αρκετά
στόν Φρίντμαν εντρυφούνε,
καί λύση είς τό πρόβλημα
νά βρούνε δέν αργούνε.

Ως γνήσιοι αριστεροί
έχουν ένα τσιτάτο,
τό πώς θά μεγαλώσουνε
τό προλεταριάτο.

Έτσι τού κόσμου τά στραβά
όλα θά διορθώσουν,
αμέσως τούς μικροαστούς
όταν θά εξοντώσουν.

Τότε οί προλετάριοι
θά' ναι πλειοψηφία,
όνειρο πού τό είχανε
από τήν εφηβεία.

Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2015

Πρώτη φορά αριστερά

Πρώτη φορά αριστερά
όλο πρωτοτυπία
στά μέτρα στά μνημόνια
καί στή φιλανθρωπία.

Μιλάμε πιά γιά αλλαγές
στά λόγια καί στίς πράξεις
απ' τά καινούργια πράγματα
τί νά πρωτοκοιτάξεις.

Ή τρόικα τελείωσε
τετράδα έχει γίνει
οποία μεταμόρφωσις
ελπίδ' αυτό μάς δίνει.

Τώρα στά υπουργεία μας
ξένος πιά δέν πατάει
τσακίζεται ό υπουργός
καί νά τόν έβρει πάει.

Δεύτερον τό μνημόνιο
βαφτίσαν συμφωνία
πού 'ναι κακή κι επωφελής
τοσούτη αρμονία.

Τά μέτρα όπου παίρνονται
είναι πιά στοχευμένα
τάφους ανοίγει γιά πολλούς
εύκολα τό καθένα.

Στό στόχαστρο πιά μπήκανε
όλ'οί προνομιούχοι,
αγρότες καί υπάλληλοι
μικροσυνταξιούχοι.

Όντως εκόψαν τού ΟΓΑ
τίς παχυλές συντάξεις,
τά βάρη νά επωμιστούν
προνομιούχες τάξεις.

Έτσι θά πάψει τό κακό
κι αυτή η αλητεία,
νά βγάζει πιά η μάνα μου
λεφτά στήν Ελβετία.

Δέν θά πηγαίνει τώρα πιά
γιά ψώνια στό Παρίσι,
δύο βδομάδες πού' κανε
στό σπίτι νά γυρίσει.

Θά πάψει κι ο πατέρας μου
στό Βέγκας νά πηγαίνει,
ευρώ τρακόσια έχοντας
ρουλέτες νά τρελαίνει.

Είχαν σαλέψ' οι γέροι μας
άπ' τά πολλά τά φράγκα,
καί τό χωριό μου γέμισε
ρεπούπλικες καί φράκα.

Πόρσε καγιέν καί μερσεντές
κι άσωτες Λαμποργκίνι,
ετρέχαν στά σοκάκια μας
ταράζαν τή γαλήνη.