Περιμένοντας τήν Ανάσταση.....

Όμορφα θά 'ναι στό Γουδή
μέ τόσες αναμνήσεις,
όμορφα θά 'ναι στό Γουδή
σάν κάνεις καί ξυπνήσεις.

Καί θά χτυπούν χαρμόσυνα
κάθε λογής καμπάνες,
θ' αναστηθούν οί Έλληνες
καί δέ θά κλαίν οί μάνες.

Καί θάν' ατέλειωτη γιορτή
θά 'ναι μεγάλη μέρα,
π' άπ'τής Ελλάδας τό κορμί
θά φύγ' ετούτ' ή λέρα.

Καί θά ελπίζουν τά παιδιά
καί δέ θά γονατίζουν,
θά μάθουν πώς τά όνειρα
ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ τά ΟΡΙΖΟΥΝ.


Όμορφη θά 'ναι κι ή βουλή
όταν θά ξεβρωμίσει,
ή Λευτεριά στόν ΤΌΠΟ ΤΗΣ
όταν ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕΙ.

Δίχως Έλληνες.....

Πολύ μεγάλη ή χάρη μας
καί μαζευτήκαν τόσοι,
μέ ζήλο νά σκοτώνονται
ποιός θά μάς πρωτοσώσει.

Κι όλοι μαζί στριμώχνονται
κρατώντας μιά μεζούρα,
τά μέτρα νά γυρεύουνε
στή δόλια μας καμπούρα.

Μέ πείνα κι εξαθλίωση
είν' ό λογαριασμός τους,
ό τόπος δίχως Έλληνες
πώς θά γενεί δικός τους.

Δούλους μάς θέλ' ό Γερμανός
καί τ' άλλα τά κοράκια,
καί τρείς φορές ανδράποδα
τά ντόπια τά τσιράκια.

Ότι θά χάσεις σ' απειλούν
κάθε λογής ατσίδες,
καί δέ θωρείς πώς σού 'μειναν
μόνο οί αλυσίδες.

Ανταπόκριση Γ. Σουρής. Συνέχεια......

Αντισθένης.

'Εργο επίσης θεικό
κι άφθαστο σέ ουσία,
ό Προμηθεύς όπου μιλά
γιά Κράτος κι εξουσία.

Ώς  πρώτη έγνοια θεωρεί
οί τύρρανοι πώς έχουν,
χρόνια ατέλιωτα τό πώς,
 τό θρόνο θά κατέχουν.

Κράτος καί Βία τά τυφλά
όργανα ονομάζει,
παιδιά τής Νύχτας φοβερά
κάνουν ότι διατάζει.

Αιεί γε δή νηλύς σύ καί θράσους πλέως.

Στό Κράτος λέει ό Ηφαιστος
θράσος γεμάτος θά 'σαι,
πάντα μά κι ανελέητος
καί νά μού τό θυμάσαι.

Άπας δέ τραχύς όστις άν νέον κρατήι.

Δεινό πώς είν' τό πρόσωπο
τής κάθε Νέας Τάξης,
καί είναι ολοφάνερο
όπου καί νά κοιτάξεις.

Ελύτης.

Νά 'ξερα οί σημερινοί
άνθρωποι πού κοιτούνε,
κι εξόχως συντηριτικό
όλοι τόν θεωρούνε.

Γιά τή μεταφορά Προμηθεύς.

Συνεχίζεται.....

Χρόνια πολλά, γιά τή γιορτή σας κύριοι τής εξουσίας....

Είς όλους τούς πολιτικούς
χρόνια πολλά σάς λέω,
είν' ή γιορτή σας σήμερα
μήν πείτ' εγώ πώς φταίω.

Γιωργάκης, Βάγγος καί Λουκάς
Αντώνης καί Αλέξης,
γιά νά 'βρω χαρακτηρισμούς
δέν επαρκούν οί λέξεις.

Έλα νά μάθεις Παττακέ
κι όλοι οί παροικούντες,
νά δείς πώς τίς σερβίρουνε
οί σημερνοί τίς χούντες.

Μ' όμορφο περιτύλιγμα
τίς ίδιες πρακτικές,
ετούτοι τίς βαφτίζουνε
κοινοβουλευτικές.

Εσείς τή χώρα σώνατε
άπ' τή Λαοκρατία,
κι οί μιμητές σας σήμερα
άπ' τή χρεωκοπία.

Κάθε μεγάλο πρόβλημα
ή λογική τό λύνει,
άπ' τού Προκρούστη τό περνά
τήν ξακουστή τήν κλίνη.

Όμως στό περιτύλιγμα
ευρίσκετ' ή σοφία,
μέ νόμους καί μέ δικαστές
καί μέ πλειοψηφία.

Γιά νά θυμίσω στούς παλιούς
νά δεί κι ή νεολαία,
νά παραθέσω θέλω σας
μιά συνταγή ωραία.

Κάθε πρωί στό ράδιο
είχαμ' ανακοινώσεις,
πολύ πού μού θυμίζουνε
τίς σημερνές δηλώσεις.

[Κατόπιν εκτάκτου συνεδριάσεως
τού υπουργικού συμβουλίου,
αποφασίζωμεν καί διατάσωμεν.]

[Στή βουλή μέ τήν διαδικασία
τού κατεπείγοντος....]

Μέ κατεπείγουσες λοιπόν
διατάξεις στήν ουσία,
πρώην καί νύν δικτάτορες
ασκούν τήν εξουσία.

Σωρό τίς υπογράφ' αυτές
ό Πρόεδρος καί τώρα,
καί όλα ίδια μοιάζουνε
σ' αυτήν τ'η δόλια Χώρα.

Χρόνια πολλά πρωθυπουργοί
πρόεδροι βουλευτάδες,
χρόνια πολλά στούς πιό καλούς
τής χούντας μαθητάδες.

Νά είστε όλοι ζωντανοί
σάν κάνει καί Ξυπνήσει,
καί στό Γουδή μέρα καμμιά
μήπως σάς οδηγήσει.

Ανταπόκριση Γ. Σουρής. Συνέχεια....

Σουρής.
Ο σημερνός πολιτισμός
πού φτιάξαν οί αλήτες.
όλους τούς θέλ' υπήκοους
δέν συγχωρεί πολίτες.

Ελύτης.
Έχει διττή τήν ένοια
ό ορισμός πολίτης,
κρύβει τήν υποχρέωση
νά είσαι καί οπλίτης.

Θέση σέ τρία γράμματα
τής λέξης σάν αλλάξεις,
κατανοείς τό τί χρωστάς
κάθε φορά νά πράξεις.

Ώ Θεία Γλώσσα Άφθαστη
νεκρή πού σέ ορίζουν,
κάθε σου γράμμ' απαίδευτοι
Τυχαίο τό νομίζουν.

ΕΣΥ γιά πάντα θά μιλάς
σ' εκείνους πού ακούνε,
κι αλήθειες αναλοίωτες
νά τούς ειπείς ποθούνε.

Γιά τή μεταφορά Προμηθεύς.
Συνεχίζεται...

Ο εχθρός είν' οί φύλακες.....

Σ' αυτή τήν πατρίδα λαθρεπιβάτες,
χλωμές φιγούρες μέ χαρτοφύλακες,
μέ στενά μπλέ κοστούμια καί μέ ύφος δανδή ,
οί δεσμοφύλακες.

Κι εσύ μεθυσμένος μέ ψεύτικα όνειρα,
βαθιά εθισμένος, μακριά νυχτωμένος,
Θερμοπύλες δέ φύλαγες.

Τά ψυχία πού πέσαν άπ' τό τραπέζι τους,
μ' ενοχή γιά χρυσάφι τά μάζεψες,
πώς σφαλίζουν τά μάτια καί στομώνουν τό νού,
δέν κατάλαβες.

Άπ' τά τείχη σου έξω, τό εχθρό μή ζητάς,
ό εχθρός είν' οί φύλακες,
οί χλωμοί Εφιάλτες, μέ στενά μπλέ κοστούμια,
καί χαρτοφύλακες.

Μόνο Εσύ,
τήν Πατρίδα νά σώσεις μπορείς,
άπ' τούς φύλακες,
τούς γελοίους Νεναικους, μέ στενά μπλέ κοστούμια,
καί χαρτοφύλακες.

Ίδρυμα Ροκφέλερ, ανθεκτικές πολεις καί άλλα αθώα.....

Σέ κάποια μέσα γράφτηκε
χαρμόσυνο μαντάτο,
δυό πόλεις μας εντάχθηκαν
σ' οργανισμό βαρβάτο.

Στίς πόλεις τίς ΑΝΘΕΚΤΙΚΕΣ
Αθήνα Σαλονίκη,
καί πρέπει νά λογίζεται
ώς μιά μεγάλη νίκη.

Τό τί θά πεί ανθεκτικές
είν' άλλη ιστορία,
αφού τίς χρηματοδοτεί
μιά αυτοκρατορία.

Ένα μεγάλο ίδρυμα
Ροκφέλερ τό 'νομα του,
νά δώσει μάς συμπόνεσε
τ' άδολο μάθημά του.

Θά δώσ' ανθεκτικότητα
σ' απρόσμενες πιέσεις,
ν' αντέξουνε οί πόλεις μας
σ' ύπουλες επιθέσεις.

Σεισμούς καί καταποντισμούς
πλημμύρες καί τυφώνες,
στήν αλλαγή τού κλίματος
μά καί στούς παγετώνες.

Πιέσεις θά αντέχουνε
κοινωνικές  μεγάλες,
όπως καί οικονομικές
καί τεχνικές καί άλλες.

Σίγουρα σέ λίγα χρόνια
θά 'ναι όλα μαγικά,
όλο τάξη κι ευνομία
κι άλλα νεοταξικά.

Σ' άλλες γειτονιές θά  ζούνε
σκύλοι καί αφεντικά,
καί πιό πέρα στίς παράγκες
όλ' ή πλέμπα φυσικά.

Ανταπόκριση Γ. Σουρης συνέχεια....

Καραισκάκης.
Είχανε νού μά καί ψυχή
τότε οί ποιητάδες
καί δέν ψηφούσαν τόν εχθρό
κι ούτε τούς αφεντάδες.

Ειπέ μας δάσκαλε σοφέ
τ' ανδρός αυτού καμπόσα,
καί δέ σού λείπ'ή θύμηση
κι ούτε θαρρώ κι ή γλώσσα.

Αντισθένης.
Ήταν περίσσια ή ορμή
στό νού καί στό κορμί του,
καί κάθε λέξη πού 'γραψε
δείχνει τή δύναμη του.

Στούς Πέρσες όπου έγραψε
τόν Έλληνα ορίζει,
κι άπο τούς άλλους τί ν' αυτό
όπου τόν ξεχωρίζει.

Τού Ξέρξ' ή μάνα ή Άτασσα
αυτούς πού 'χουνε γνώση,
ρωτά ό κανακάρης της
ποιούς πά νά υποδουλώσει.

Ή Αθήνα πέστε μου σοφοί
στή γής πού 'ναι χτισμένη,
πέστε ποιός είν' ό πλούτος της
γιατ' είναι ξακουσμένη.

Στού Ηλιού τή Δύσ' αρχόντισα
ή Αθήνα 'ναι χτισμένη,
κι άπο τή γή της μάλαμα
λένε περίσσιο βγαίνει.

Έχει στρατό πού μάχεται
αυτή ή γή περίσσο,
πού νά 'ναι μέ τόν Περσικό
σάν τόν μετρήσεις ίσο.

Καί πώς τόν λέν τόν τυχερό
π' αυτή τή γή ορίζει,
καί τών ανθρώπων τή ζωή
σά θέλει καθορίζει.

Στρατό έχει πού μάχεται
μ' ασπίδες μέ κοντάρια,
τού Μήδου ή νίλα έδειξε
πώς είν' καί παλληκάρια.

Ούτινος δούλοι κέκληνται φωτός,
ούδ' υπήκοοι.

Άνδρας κανείς δέν καύχεται
πώς είν' αφεντικό τους,
τό μόνο πού τούς διοικεί
είναι τό λογικό τους.

Γιά τή μεταφορά Προμηθεύς.

Συνεχίζεται....

Αλλιώτικοι κρίκοι, τά ίδια κλειδιά.....

Εσένα τί σέ συγκινεί
καί τί σέ  γοητεύει,
άπ' όλα έχει ό μπαξές
καί κάθε νού μαγεύει.

Ασφάλεια διαφάνεια αξιοκρατία,
δικαιοσύνη ευελιξία μεταρύθμιση,
μέ χάρη σταυρώνοντας τά πόδια τους
περνούν στήν πασαρέλα τή μεγάλη.

Κι άν δέ σ' αρέσουν οί κομψές
πού περπατούν στήν πασαρέλα
έχουμε κι άλλες ντροπαλές καί χαμηλοβλεπούσες
πού συναρπάζουνε τό νού κι όχι τό μάτι.

Δουλειά ισότη εξουσία λαική
αδελφοσύνη, αλληλεγγύη πάλη ταξική,
αλλιώτικοι κρίκοι τά ίδια κλειδιά
κι οί αλυσίδες ΠΑΝΤΑ αλυσίδες.

Προμηθεύς.

Ανταπόκριση Γ. Σουρής. Συνέχεια....

ΑΝΤΙΣΘΈΝΗΣ.
Κάποιοι πρέπει νά βγούν μπροστά
νά βγούν καί νά σαλπίσουν,
στό αίμα τό 'χουν δέ μπορεί
κάποτε θά ξυπνήσουν.

Καί άς μήν είναι ποιητές
μόν' νά' ναι μπολιασμένοι,
καί στών  προγόνων τίς βουλές
νά 'ναι αφοσιωμένοι.

Πού νά ριγούνε σύγκορμοι
όταν θά λογαριάζουν,
τής λευτεριάς πόσοι νεκροί
τό γυρισμό προστάζουν.

Καί νά θυμίσουν στούς πιό νιούς
πού στερηθήκαν βία,
όσα τούς κρύβ' επιμελώς
ή σημερνή παιδεία.

Π' αλήθειες δέ διαβάσανε
όσοι δέν ψάξαν μόνοι,
κι έχουν βαθειά μεσάνυχτα
ποιών είναι  απογόνοι.

Στερήθηκαν τή γλώσσα τους
τήν άφθαστη τή Θεία,
δέν ξέρουν τί 'ναι αρετή
καί τί  ελευθερία.

Πώς ήμασταν περήφανοι
θαρρούν γιά Παρθενώνες
κι εμείς τιμή μας είχαμε
τής λευτεριάς αγώνες.

Τρανό είναι παράδειγμα
ό θεικός Αισχύλος,
σάν είδε ότι έφθανε
στ' Αχέροντα τό χείλος.

Ένα μονάχα θέλησε
στό σήμα του νά γράψουν,
ωσάν θά πέθαινε κι αυτός
καί θά' ταν νά τόν θάψουν.

Νίκη καμμιά δέ νοιάστηκε
σέ τραγικόν αγώνα,
μά μόνο πώς πολέμησε
τότε στό Μαραθώνα.

Αισχύλον Ευφορίωνος τόδε κεύθει
μνήμα καταφθίμενον πυροφόροιο Γέλας
αλκήν δ' ευδόκιμον Μαραθώνιον άλσος άν είποι
καί βαθυχαιτήεις Μήδος επιστάμενος.

Τό γιό τού Ευφορίωνα τόν Αθηναίο Αισχύλο
κρύβει νεκρόν τό μνήμα αυτό τής Γέλας μέ τά στάρια
τήν άξια νιότη του θά πεί τού Μαραθώνα τό άλσος
κι ό Μήδος ό ακούρευτος οπού καλά τήν ξέρει.

Γιά τήν μεταφορά Προμηθεύς.

Συνεχίζεται....

Ή Οδύσεια τού Τσίπρα.

Τού άντρα τού πολύγλωσσου
πές μου Μούσα καμπόσα,
πώς έφυγ' από δώ αητός
καί γύρισε σάν κλώσσα.

Ό πού πολύ πλανήθηκε
σάν άλωσε τή Δύση,
πές μου πώς τά κατάφερε
μέ ήττα νά γυρίσει.

Πολλών ανθρώπων γνώρισε
τά ήθη τίς αξίες,
καί λέν γιά τά πού έπαθε
μύθους καί ιστορίες.

Ήθελε καί δέν μπόρεσε
τή χώρα γιά νά σώσει,
κι άν ναί πές μου πώς μπόρεσε
κι αυτός νά μάς προδώσει.

Εμείς άπ' τό κεφάλι μας
επήγαμε χαμένοι,
όταν τής Δύσης τούς λωτούς
τρώγαμε πεινασμένοι.

Γιατί σάν φάς άπ' τούς λωτούς
ξεχνάς ήθη κι αξίες,
καί κυνηγάς τόν ίσκιο σου
καί τίς υπεραξίες.

Κι όνειρ' ορίζεις στή ζωή
κι απόλυτ' ευτυχία,
έπαυλη, Πόρσε στό γκαράζ
καί κάνα δυό πτυχία.

Κι αντί νά γίνεις άνθρωπος
γίνεσ' ένα γρανάζι,
στή μηχανή πού κάνει πιά
τόν κόσμο νά στενάζει.

Νομίζεις πώς δέν σ' αφορά
καί είσ' ασφαλισμένος,
όταν κρυών' ό γείτονας
καί είναι πεινασμένος.

Μ' από τά χρόνια τά παλιά
τό λέγαν οί προγόνοι,
κακό στό γείτονα σά 'ρθεί
στήν πόρτα σου ζυγώνει.

Προμηθεύς.

ΕΛΛΑΣ. Πρωταπριλιά γιά πάντα....

Ή μιά απογοήτευση
διαδέχεται τήν άλλη,
σάν τίς σταγόνες τής βροχής
όλοι μοιάζουνε πάλι.

Πέντε χρονάκια άθλια
ατέλιωτη ή πίκρα,
κι όλα ελπίδες κι όνειρα
φορτώσαμε στόν Τσίπρα.

Κι αφού τόν εψηφίσαμε
μετά τά πανηγύρια,
όλο χαρά προσμέναμε
νά δούμε τά χαίρια.

Ό Τσίπρας πήγαινε μπροστά
κοντά ό Βαρουφάκης,
καί περηφάνεια ένοιωσε
αμέσως ό κοσμάκης.

Κιοτέψανε οί ισχυροί
στ' αγέρωχό μας βλέμμα,
κι εμείς αναθαρρήσαμε
αυτό δέν ήταν ΨΕΜΑ.

Πέρασε ένα ξάμηνο
γεμάτο περηφάνεια,
έρμη Πατρίδα τό 'λπιζες
νά βγείς άπ' τήν αφάνεια.

Όμως καί τούτη τή φορά
βρέθηκες προδομένη,
από Νεναίκων παραγιούς
στά σίδερα δεμένη.

Είκπσι δυό μνημόνια
έφεραν μαζεμένα,
καί τούτοι οί γεννίτσαροι
σκυλιά προσκυνημένα.

Οί Ξένοι νά πλουτίζουνε
μέ τίς δικές μας πλάτες,
κι αυτοί νά είν' αιώνια
δικοί μας Επιστάτες.

Σαράντα δυό πρωθυπουργοί
δέ σ' άξιζ' ούτε ένας,
Γεννίτσαροι, Ξενόδουλοι,
καί ΕΛΛΗΝΑΣ κανένας..