Ένα μύθο θά σάς πώ....

Κάποτε τόν παλιό καιρό
σ' έναν τόπο μυθικό,
ήταν χίλιοι κληρονόμοι
πού 'χαν ίσο μερτικό
σ' έναν τόπο μαγικό.

Κι όταν γίναν πιό πολλοί
ήταν δύσκολο τή γή
όλοι τους νά κυβερνούνε
πιό καλά γιά νά περνούνε
καί τή γή τους νά κρατούνε.

Κάναν σύναξη λοιπόν
καί μαζί αποφασίσαν
νά 'βρουν έναν επιστάτη
καί τού τόπου τους προστάτη
νά γνωρίζει καί νά πράττει.

Καί μαζεύτηκαν πολλοί
κι ήταν όλοι ειδικοί
καί τούς ξέταζαν γιά μέρες
ν' αποφύγουνε τίς λέρες
γιά νά ρθούν καλές ημέρες.

Καί διαλέξαν επιστάτη
πού 'ταζε τά πιό πολλά
γιά τής γής τά 'φεντικά
καί κοιμήθηκαν γλυκά
ήσυχα τ' αφεντικά

Καί σηκώνονταν πρωί
νά δουλέψουνε τή γή,
κι είχαν πλέον επιστάτη
γιά νά τούς καθοδηγεί
νά προκόψ' αυτή ή γή.

Έτσι πέρναγαν τά χρόνια
κι άν δέν πήγαιναν καλά,
άλλαζαν τόν επιστάτη
καί κοιμόντουσαν γλυκά
κι ήσυχα τ' αφεντικά.

Μά σάν έφτασ' ό καιρός
καί ό χρόνος ό κακός,
ρώτησαν τόν επιστάτη
τί δέν πήγαινε καλά,
μέ καημό τ' αφεντικά.

Τούτος σήκωσε τό φρύδι,εξερόβηξε διπλά
καί ώς ένοχους μέ θράσος,έδειξε τ' αφεντικά.

Κοιταχτήκαν μεταξύ τους
καί γυρίσαν στή δουλειά
δίχως νά τού πούν κουβέντα
ήσυχα τ' αφεντικά.

Είχανε περάσει χρόνια ήσυχα νωχελικά,
άκουγαν τόν επιστάτη καί σκυμένοι στή δουλειά,
είχανε αποξεχάσει ότι είν' τ' αφεντικά
κι όχι σκέτα δουλικά.

Φίλοι μου μή λυπηθήτε
τούτα είναι μυθικά,
γιατί τόπος δέν υπάρχει
νά 'χει τέτοια 'φεντικά,
άβουλα νωχελικά.

Προμηθεύς.