ΕΛΛΑΣ. Πρωταπριλιά γιά πάντα....

Ή μιά απογοήτευση
διαδέχεται τήν άλλη,
σάν τίς σταγόνες τής βροχής
όλοι μοιάζουνε πάλι.

Πέντε χρονάκια άθλια
ατέλιωτη ή πίκρα,
κι όλα ελπίδες κι όνειρα
φορτώσαμε στόν Τσίπρα.

Κι αφού τόν εψηφίσαμε
μετά τά πανηγύρια,
όλο χαρά προσμέναμε
νά δούμε τά χαίρια.

Ό Τσίπρας πήγαινε μπροστά
κοντά ό Βαρουφάκης,
καί περηφάνεια ένοιωσε
αμέσως ό κοσμάκης.

Κιοτέψανε οί ισχυροί
στ' αγέρωχό μας βλέμμα,
κι εμείς αναθαρρήσαμε
αυτό δέν ήταν ΨΕΜΑ.

Πέρασε ένα ξάμηνο
γεμάτο περηφάνεια,
έρμη Πατρίδα τό 'λπιζες
νά βγείς άπ' τήν αφάνεια.

Όμως καί τούτη τή φορά
βρέθηκες προδομένη,
από Νεναίκων παραγιούς
στά σίδερα δεμένη.

Είκπσι δυό μνημόνια
έφεραν μαζεμένα,
καί τούτοι οί γεννίτσαροι
σκυλιά προσκυνημένα.

Οί Ξένοι νά πλουτίζουνε
μέ τίς δικές μας πλάτες,
κι αυτοί νά είν' αιώνια
δικοί μας Επιστάτες.

Σαράντα δυό πρωθυπουργοί
δέ σ' άξιζ' ούτε ένας,
Γεννίτσαροι, Ξενόδουλοι,
καί ΕΛΛΗΝΑΣ κανένας..