Ανταπόκριση Γ. Σουρής. Συνέχεια....

ΑΝΤΙΣΘΈΝΗΣ.
Κάποιοι πρέπει νά βγούν μπροστά
νά βγούν καί νά σαλπίσουν,
στό αίμα τό 'χουν δέ μπορεί
κάποτε θά ξυπνήσουν.

Καί άς μήν είναι ποιητές
μόν' νά' ναι μπολιασμένοι,
καί στών  προγόνων τίς βουλές
νά 'ναι αφοσιωμένοι.

Πού νά ριγούνε σύγκορμοι
όταν θά λογαριάζουν,
τής λευτεριάς πόσοι νεκροί
τό γυρισμό προστάζουν.

Καί νά θυμίσουν στούς πιό νιούς
πού στερηθήκαν βία,
όσα τούς κρύβ' επιμελώς
ή σημερνή παιδεία.

Π' αλήθειες δέ διαβάσανε
όσοι δέν ψάξαν μόνοι,
κι έχουν βαθειά μεσάνυχτα
ποιών είναι  απογόνοι.

Στερήθηκαν τή γλώσσα τους
τήν άφθαστη τή Θεία,
δέν ξέρουν τί 'ναι αρετή
καί τί  ελευθερία.

Πώς ήμασταν περήφανοι
θαρρούν γιά Παρθενώνες
κι εμείς τιμή μας είχαμε
τής λευτεριάς αγώνες.

Τρανό είναι παράδειγμα
ό θεικός Αισχύλος,
σάν είδε ότι έφθανε
στ' Αχέροντα τό χείλος.

Ένα μονάχα θέλησε
στό σήμα του νά γράψουν,
ωσάν θά πέθαινε κι αυτός
καί θά' ταν νά τόν θάψουν.

Νίκη καμμιά δέ νοιάστηκε
σέ τραγικόν αγώνα,
μά μόνο πώς πολέμησε
τότε στό Μαραθώνα.

Αισχύλον Ευφορίωνος τόδε κεύθει
μνήμα καταφθίμενον πυροφόροιο Γέλας
αλκήν δ' ευδόκιμον Μαραθώνιον άλσος άν είποι
καί βαθυχαιτήεις Μήδος επιστάμενος.

Τό γιό τού Ευφορίωνα τόν Αθηναίο Αισχύλο
κρύβει νεκρόν τό μνήμα αυτό τής Γέλας μέ τά στάρια
τήν άξια νιότη του θά πεί τού Μαραθώνα τό άλσος
κι ό Μήδος ό ακούρευτος οπού καλά τήν ξέρει.

Γιά τήν μεταφορά Προμηθεύς.

Συνεχίζεται....