Ή Οδύσεια τού Τσίπρα.

Τού άντρα τού πολύγλωσσου
πές μου Μούσα καμπόσα,
πώς έφυγ' από δώ αητός
καί γύρισε σάν κλώσσα.

Ό πού πολύ πλανήθηκε
σάν άλωσε τή Δύση,
πές μου πώς τά κατάφερε
μέ ήττα νά γυρίσει.

Πολλών ανθρώπων γνώρισε
τά ήθη τίς αξίες,
καί λέν γιά τά πού έπαθε
μύθους καί ιστορίες.

Ήθελε καί δέν μπόρεσε
τή χώρα γιά νά σώσει,
κι άν ναί πές μου πώς μπόρεσε
κι αυτός νά μάς προδώσει.

Εμείς άπ' τό κεφάλι μας
επήγαμε χαμένοι,
όταν τής Δύσης τούς λωτούς
τρώγαμε πεινασμένοι.

Γιατί σάν φάς άπ' τούς λωτούς
ξεχνάς ήθη κι αξίες,
καί κυνηγάς τόν ίσκιο σου
καί τίς υπεραξίες.

Κι όνειρ' ορίζεις στή ζωή
κι απόλυτ' ευτυχία,
έπαυλη, Πόρσε στό γκαράζ
καί κάνα δυό πτυχία.

Κι αντί νά γίνεις άνθρωπος
γίνεσ' ένα γρανάζι,
στή μηχανή πού κάνει πιά
τόν κόσμο νά στενάζει.

Νομίζεις πώς δέν σ' αφορά
καί είσ' ασφαλισμένος,
όταν κρυών' ό γείτονας
καί είναι πεινασμένος.

Μ' από τά χρόνια τά παλιά
τό λέγαν οί προγόνοι,
κακό στό γείτονα σά 'ρθεί
στήν πόρτα σου ζυγώνει.

Προμηθεύς.